از فرزندم چه انتظاراتی داشته باشم؟

آن چه که ما والدین از کودک‌مان، می‌خواهیم

بسیاری از کودکان من، موفقیت‌های چالش‌برانگیز زیادی را به وجود می‌آورند. بعضی وقت‌ها از این کار بچه‌ها، خوشحال و اغلب اوقات، دلسرد و خسته و بعضی وقت‌ها هم، خجلت‌زده و شرمسار می‌شوم. کودکان ما برای ما معیار موفقیّت و ارزشمندی به حساب می‌آیند. ما در مورد خودمان بر اساس میزان موفقیّت و پیروزی کودکانمان، قضاوت می‌کنیم. ما، خودمان را با والدین دیگر و بچه‌های آن‌ها را با بچه‌های خودمان مقایسه می‌کنیم. آیا تا به حال، مردم را در حال خرید سیب مشاهده کرده‌اید؟ آن‌ها تک تک سیب‌ها را در دست‌های خود می‌چرخانند تامبادا لکّه‌ای در آن، مشاهده کنند. جلوی نور، می‌برند تا انعکاس آن را بررسی کنند. آن‌ها را می‌فشارند تا میزان سفتی‌شان را بدانند. هرکدام از آن‌ها را تک تک بررسی می‌کنند تا سیب‌های سالم را پیدا کنند.

والدین نیز به دنبال فرزندان کامل و بی‌عیب نقص هستند. ما والدین به دنبال فرزندان موفق، شاد و سازگار هستیم. ما والدین از فرزندان خود، انتظار داریم تا در مورد خود، احساس خوبی داشته باشند. ما، بچه‌هایی را دوست داریم که دوست‌داشتنی بوده و نسبت به دیگران احترام می‌گذارند و خوش‌رفتار و خودانگیخته هستند. از آن‌ها می‌خواهیم که مستقل باشند و تا سن سی سالگی هنوز با والدین زندگی نکنند. تقریباً تمامی والدین، اهداف و خواسته‌های یکسانی دارند.